آموزه های وارن بافت – کسب و کار (قسمت 23 و ۲4)

قسمت بیست و سوم

هرچه نتواند تا ابد ادامه یابد ماندگار نخواهد بود

رشد سریع قیمت سهام در برخورد با واقعیت اقتصادی کسب وکار مربوطه متوقف می شود. شاید چنین به نظر برسد که انگار قیمت آن یک سره افزایش خواهد یافت. اما اگر آن کسب و کار نتواند در حد توقعاتی عمل کند که ارانه ی این افزایش قیمت است سهام به اوج می رسد و سپس یکباره چون پاره آجری فرو می افتد.

بیش تر کسب و کارهایی که حالا وضعشان خوب است ، در آینده روزی نزار خواهند شد. همه چیز تغییر می کند، هر چیز به وقتش. ساخت تازیانه ی کالسکه روزگاری در آمریکا رواج داشته، دستگاه های نشان دهنده ِ تصویر (ویدیوپلیر) راج بوده، فروش وتعمیر ماشین تحریر بخش جدا نشدنی معاملات بازرگانی بوده است. حالا همه ی آن ها به گذشته تعلق دارند و هیچ نفع اقتصادی از آن ها متصور نیست. عمر هر چیز تمام می شود، به همین دلیل باید علاوه بر گوش به زنگ بودن مراقب آینده نیز باشیم.

وارن چند بار در کسب وکارهایی سرمایه گذاری کرده که یا عمر ان ها به پایان رسیده یا به واسطه ی مباشرت او دچار زوال شده بودند. نامی ترین شرکت ها در این دسته عبارتند از بلوچیپ استمز،که کم و بیش مضمحل شده ، و دایره المعارف ورلد بوک، که اینک در حال زوال است. هر یک از اینها میدان را به کسب و کار معارض واگذار کرد چون خود قادر به ثروت آفرینی از راه جدید نبود حتی نوابغ نیز گاه راه را به اشتباه می روند.

 قسمت بیست و چهارم

مدیر باهوش در شرکت بی مایه نمی تواند هنر نمایی کند زیرا شرکت بی مایه اسم ورسم مدیر را نابود می کند

کسب وکارهایی بزرگ –با بنیه اقتصادی محکم- وجود دارند که برای بیرون کشیدن گلیم خویش از لجه ی مشکلات پشتوانه های مالی عظیم دارند. وکسب و کارهایی هم هستند که میان مایه اند –زیر ساخت اقتصادی آن ها ضعیف است- و هر چند هوش مدیران بی نظیر، اما بازهم از غرقاب گرفتاری نجات نخواهند یافت.

کسب وکار عالی معمولا انباشته از نقدینگی است، بدهی ندارد یا اگر دارد اندک است و در چنان موقعیت عالی قرار دارد که می تواند راه خود را از میان موانع بگشاید یا برافت وخیز اقتصاد غلبه کند.

کسب وکارهای میان مایه همیشه درحال تلاش برای کسب نقدینگی وغرق دربدهی هستند، و اگر به ورطه ی مشکل سقوط کنند معمولا چاره ای ندارند که ازفلان بگیرند و به بهمان بدهند، که روشی مشکل افرین است. کسب و کار میان مایه –حتی با داشتن مدیران برجسته- به سبب ضعف ذاتی بنیه ی اقتصادی قادر به پیشرفت نیست و در لجه ی ضعف و ناتوانی دست وپا می زند.